Ode aan spelonken en ravijnen

Alleen de spelonk van een vrouw,
                   die van  jou
Moderne vrouw
                         stilt het verdriet
              stilt het splijtende verdriet
                         van je man, vrouw.
                    In elke man van nu ligt
                                een ravijn:
De spijt, de pijn, het verdriet, de rouw
                          om het verraad
     van een lieve vroege moeder en een verre verre vader
                   die doodgewoon de droom
                  om mamma te mogen worden
                             verbrijzelden.
Dit nu is de straf van het rolpatroon voor het sterke geslacht.
Maar stakkers kunnen helden worden:
                       enkelingen zijn bereid
          af te dalen in hun ravijn;
                                op een dag zullen ze gelouterd zijn
          dan klauteren ze uit het dal
                                hard als een man, zacht als een vrouw.
Met hen zal het bodemloos genieten zijn, dan pas wordt het fijn
             zonder pijn, zonder pijn, zonder pijn.
       Ze zullen hunkeren naar
                 je Spelonk en jouw Ravijn